Kubo and the Two Strings [recensie film]

Kubo and the Two Strings stond niet op mijn watchlist. Het leek mij simpelweg niet leuk. Gelukkig voor mij, geeft mijn vriend echt niets om mijn mening en zette hem op. En wat ben ik hem daar dankbaar voor.

Kubo, monsters en Goden 

Kubo leeft een rustig, normaal bestaan in een klein dorpje. Totdat een geest uit het verleden zijn leven op zijn kop zet door een eeuwenoude ruzie op te rakelen. De jongen wordt achterna gezeten door goden en monsters. Om te overleven moet hij op zoek naar een magisch harnas, ooit gedragen door zijn overleden vader: een legendarische samurai-krijger. Van dezelfde studio als Coraline, ParaNorman en The Boxtrolls

Gevoelige stop-motion 

Wat een prachtverhaal is dit! Een echt avontuur, maar met de mooiste animaties en stop-motion (ja de hoofdpersonen zijn met de hand gemaakte beeldjes!). Gevoelig, duister en emotioneel. Het is een complex en fantasierijk verhaal, wat het nog meer geschikt maakt voor volwassenen dan kinderen. Het is zelfs bij vlagen zelfs eng, maar dat maakt het verhaal niet minder. Ademloos keken we hoe een vrouw en baby ternauwernood weten te ontsnappen aan een reusachtige golf (door magie!). Daarna ontpopt de kleine baby zich tot een lieve mantelzorger die verhalen met oragami-poppetjes vertelt op de markt. Als woorden zoals magie, oragami-poppetjes en mantelzorger je niet al meteen overtuigen, hoop ik dat deze trailer dat wel doet! Ga kijken!

Cijfer
9/10

About the author

Marleen

View all posts