Ik ben een groot Edgar Wright fan. Zijn droge Engelse humor in films zoals Shaun of the Dead en Hot Fuzz is ongeevenaard. Met zijn gevoel voor stijl en bizarre scènes zet hij verrassende verhalen neer. Baby Driver is niet zoals die eerder genoemde films. Het heeft geen droge Engelse humor en bizarre wezens. Baby Driver heeft stijl en klasse. Bomvol humor, actie en muziek.
Stijlvol
Die goede stijl en smaak komt je tegemoet als hoofdpersoon Baby koffie gaat halen. Wie goed oplet ziet overal wat gebeuren. Baby luistert een lekkere funky klassieker. De lyrics uit de song verschijnen op posters, op lantaarnpalen, geschreven in grafitti op de muren. Eén doorlopende scene waarin zoveel gebeurd en zoveel gezegd wordt en dat allemaal zonder woorden. Want Baby is niet van de woorden. Hij hoeft niet veel te zeggen om duidelijk te zijn. Zijn driving skills spreken voor alles. Wat een beest op de weg.
Waar gaat Baby Driver over?
‘Baby Driver’ volgt een jonge, getalenteerde chauffeur (Ansel Elgort – The Fault in Our Stars, Divergent) van vluchtauto’s die lijdt aan tinnitus en vertrouwt op het ritme van zijn persoonlijke soundtrack om de beste te kunnen worden. Wanneer hij de vrouw van zijn leven ontmoet, doet hij een poging om uit de criminele wereld te stappen…
Goede timing
Er zijn maar weinig mensen zonder glimlach op hun gezicht vanavond in de bioscoop. De film is grappig en heeft zoveel actie dat je af en toe echt naar een rustmoment snakt. Maar Edgar Wright weet die rustmomenten precies goed te timen.
Als muziekliefhebber heb ik echt een zwak voor de soundtrack van deze film. Muziek is zo relevant voor het verhaal, het is onmogelijk om niet te genieten.
De film heeft een prachtig tempo en een goed verhaal. Baby Driver is misschien niet het meest originele of diepgaande verhaal van 2017 is (daarom geen 10 voor mij), staat hij vast in veel top 10 lijstjes aan het einde van het jaar.
★★★★☆
