Iedereen heeft de gedachten wel gehad: wat als ik eeuwig zou leven? Dan kan ik meer zien van de wereld, me ontwikkelen, opnieuw kunnen beginnen met nieuwe kansen en mogelijkheden. Maar je denkt ook aan de minpunten: wat als iedereen eerder dood gaat als ik? Iedereen heeft de gedachten wel gehad: wat als reïncarnatie zou bestaan? Zou ik dan terugkomen als een beter persoon of geboren worden op een betere plek? Zou ik mijn vorige leven kunnen herinneren?
Maar niemand denkt aan de emoties waar Harry August tegenaan loopt: verveling. Verveling omdat je alles al hebt meegemaakt. Harry heeft geen eeuwig leven, hij gaat dood. Het verschil is dat Harry altijd weer opnieuw wordt geboren. Op dezelfde dag, in hetzelfde jaar, met dezelfde vader en moeder. Hij groeit op bij dezelfde mensen, op dezelfde plek. Maar elke keer met de herinneringen van zijn vorige levens. De gebeurtenissen die zijn geweest. De mensen waar hij van heeft gehouden, die hem in dit leven niet kennen en niet herinneren. Harry en zijn soortgenoten vervelen zich. Ze hebben alles al gezien, alles al gedaan. Dus blijft de vraag: wat zou ik doen in dit leven?
Hitler vermoorden of meevechten in de oorlog
In het boek van Claire North gaat het over kalachakra. Een groep mensen die telkens weer opnieuw worden geboren in hetzelfde leven. Vanaf dat ze een jaar of zes zijn komen alle herinneringen aan een vorig leven of levens terug. De groep leeft zijn leven zonder invloed op de geschiedenis (of is het de toekomst) uit te oefenen. Niet dat een beetje invloed ooit iets verandert: de tweede Wereldoorlog vindt altijd plaats, John F. Kennedy wordt altijd neergeschoten. Het enige wat verandert zijn de hoofdpersonen zelf. Sommige willen meevechten aan de frontlinie, anderen vluchten in 1938 al naar Canada. Totdat er een boodschap wordt doorgegeven naar het verleden door een kalachakra uit de toekomst: de wereld vergaat. En hij vergaat steeds sneller.
