Ik heb al opgebiecht dat ik fan ben van SciFi films. En omdat ik mij niet schaam voor mijn geekness, durf ik nu ook toe te geven dat ik ook dol ben op animatiefilms. De afgelopen tijd heb ik een aantal gezien, waaronder Epic.
Het verhaal
Epic draait om een tienermeisje MK die na de dood van haar moeder, bij haar vader komt te wonen. Papa is een man die leeft in de jungle. Zijn leven bestaat uit het spotten van vogels, exotische dieren en… bladmensen. Bladmensen? Ja, kleine wezens die rondvliegen op vogeltjes en ander gespuis. Zoals in veel tekenfilms en familiefilms – been there, done that – verandert MK in een klein mensje. De koningin sterft (zo origineel een sterfmoment aan het begin van een animatiefilm) en MK moet het land van kleine mensjes redden. Wat een druk op de schouders van dit tienermeisje!
Mijn oordeel
Een duidelijk gevalletje van ‘probeert te hard’. Dit verhaal is al vaker vertelt. Het recept werkt; familieruzies wordt familieliefde, slecht tegen goed, liefde op het eerste gezicht. Maar alles in één film werkt verstikkend. Zit je aan de ene kant te kijken hoe MK tegen de slechte mugvleermuisengeschurk-achtigen vecht, is er ook nog het feit dat ze opeens klein is geworden en ze haar vader’s liefde moet terugwinnen. En dat allemaal terwijl ze verliefd wordt. Aargh. Het mist daardoor diepgang. Ook is er weinig ruimte voor humor, met uitzondering van twee nogal maffe slakken. De ‘kleine’ wereld is wel eentje die tot de verbeelding spreekt, de animaties van de omgeving van dit kleine volk zijn werkelijk prachtig. Door die twee kleine – snap je hem? – puntjes weet de film toch nog een 5 te scoren.
Cijfer
5/10
