Een column over de Olympische Spelen, geschreven als Olympische sporter die meteen werd uitgeschakeld.
Hij viel. Ja, hij viel en we schrokken. Maar niemand was verbaasd. Iedereen was trots op die sterke man die weer opstond om zijn oefening af te maken. We wisten al dat hij een lichte blessure had, we wisten dat er veel druk was. Dus was het goed, het was niet erg. Hij is ook maar een mens.
Deze reactie in scherpe tegenstelling tot hoe er gereageerd werd op die ene vrouw in het water. De Olympisch kampioene die net niet won. Die op een paar honderdste te laat aantikte. Dat vonden we teleurstellend. Dat de concurrentie sterker was geworden en het verschil minuscuul, vergeten we even.
Continue reading
Een jaar geleden vertrok ik van een klein huisje in Zwolle, midden tussen de drugsdealers, hardcore draaiende, pistoolschietende, op de stoep barbequende en met glas gooiende buren, naar een vinex wijk. Een paar weken later vertelde ik op Twitter over mijn leven als ‘burgertrut’. Ik vertelde over de vinexwijk, over de albert heijn vol kleine kinderen, over mijn bezoek aan de huishoudbeurs en de grijze hoekbank.