Ik koop veel kleren. Ik bedoel: ik koop heel veel kleren. De meeste kleren koop ik tweedehands en vintage, veel geld geef ik er niet aan uit. Maar ik houd niet van veel spullen. En dus verkoop, ruil en doneer ik mijn kleding. Zo verkoop ik veel online op Marktplaats en Facebook. Regelmatig ga ik met zakken naar de bak van Leger des Heils en elke maand staan er mensen aan de deur voor een tas gratis spulletjes. Maar op een vlooienmarkt staan en verkopen? Dat had ik nog niet geprobeerd. Ik probeerde het op de Wijvenkraam.
Het is alweer een tijd geleden, maar Heleen en ik stonden op de Wijvenkraam. Deze markt is gevuld met alles wat vrouwen leuk vinden (mannen zijn ook welkom). Denk aan tweedehands kleding, kussens, sieraden, schoenen, tassen en meer. Ook in mijn kast vrouwenspulletjes genoeg, tijd om wat weg te doen. En dus vertrok ik met twee volle tassen, een kledingrek, twee stoeltjes, een tafelkleed, twee poefjes en wat geld richting de Eusebiuskerk in Arnhem.
Aankleding
Heleen stond ook al klaar met haar tas, kledingrek en mandjes. Ons kleine kraampje werd al snel omgetoverd tot een gezellig hoekje achterin de kerk. Unieke spullen zoals de gehaakte babysokjes van Heleen, de gebreide sjaals van haar moeder en mijn unieke vondsten van Ebay werden op de poefjes en geleende tafel tentoongesteld. De kleding hingen we aan de rekken. We hadden zelf labels gemaakt, waardoor het er allemaal erg gezellig uit zag. We kregen dan ook veel aanspraak. We kwamen er al snel achter dat onze indeling, tafel tussen de kledingrekken, mensen wat voorzichtig maakten. Ze zaten sneller bij het kledingrek dat niet zo dicht bij ons stond. Anders werden ze zo ‘aangestaard’. Tegen het einde draaiden we de kledingrekken dan ook wat schuin, waardoor mensen konden snuffelen zonder ons te zien.
Labels vs onderhandelen
Het voordeel van labels is dat mensen weten wat de richtprijs is. Als koper weet je dus meteen of de prijs die jij in gedachten hebt, in de buurt komt van de vraagprijs. Ander voordeel is dat het kopers die niet zo van onderhandelen houden, meteen weten of iets in hun budget past. Nadeel is dat als er een groot verschil zit tussen jouw vraagprijs en wat de koper wilt bieden, ze meteen afhaken. Wij kozen ervoor om het wel te doen, omdat we sommige kleding niet voor een appel en een peer wilden verkopen.
Lange zit
Bij de Wijvenkraam – en menig andere snuffelmarkt – is het rond openingstijd erg druk tot ongeveer lunchtijd. Daarna was er niet veel meer te doen. Tegen het einde van de middag kwam er nog een handjevol bezoekers binnen. Je zit dus langere periode ‘niets’ te doen. Dan is het wel lekker als je met zijn tweeën bent en even kunt lopen over de markt. Of lekker kletsen.
Afdingen
Ik had op mijn labels iets hogere prijzen gezet dan mijn bodemprijs. Dit zorgde ervoor dat mensen konden onderhandelen. Toch waren er maar weinig mensen die dat deden. Blijf wel bij jouw minimale prijs. Bij ons was er een dame die prachtige, vintage oorbellen wilde kopen. De oorbellen waren slechts 2 euro, maar ze vond dat veel te veel. Hij was ‘niet meer zo stevig’, ‘had een verkleuring’ en ‘tweedehands’, aldus de mevrouw. De vrouw haakte af, maar kwam later terug en kocht de oorbellen toen wel voor 2 euro…
De score
Uiteindelijk waren we ruim 8 uur lang aanwezig op de Wijvenkraam (inclusief opbouw- en opruimtijd). Heleen verkocht voor ongeveer 100 euro en ik afgerond 50. Voor een lange dag werken is dat uiteraard niet veel, maar we waren wel veel kleren kwijt. Ik verkocht twee duurdere dingen en voor de rest een hoop klein spul. Een oud vest voor 2 euro, zelfs nagellak voor 50 cent aan een klein meisje. Het was wel leuk om de mensen op de markt te spreken, er liep aardig wat publiek rond. Wij hadden net wat hogere prijzen. Op de Wijvenkraam wordt dat nog wel geaccepteerd, maar op rommelmarkten zoals bij de IJ-hallen, verkoop je niet snel iets voor boven de 5 euro. Het was een vermoeide, maar leuke dag. Of ik het vaker zou doen? Misschien 1 keer per jaar. Kleding ruilen en online verkopen levert mij meer op…
