Het is hier stil geweest, heel stil. Maar dat is nu voorbij! Ik heb namelijk goed nieuws: ik ben geslaagd! En dat betekent dat er weer tijd is voor leuke dingen: bloggen bijvoorbeeld. En shoppen…
Zo was ik een tijdje terug op bezoek bij de Wijvenkraam in Arnhem, wederom in de prachtige Eusebiuskerk. Dit leuke initiatief is over komen waaien vanuit Duitsland, waar de Wijvenkraam al een daverend succes is. En met recht!
Inmiddels ben ik twee keer op vakantie geweest. Uiteraard met een stapel boeken en een e-reader (gekregen voor mijn verjaardag afgelopen mei. Ideaal in het vliegtuig en de trein). Ik las over dingen die ik nog nooit heb meegemaakt. Wat las ik?
PAAZ – Myrthe van der Meer
Uiteraard heeft iedereen al een recensie geschreven over dit boek van Myrthe van de Meer en ik begrijp waarom. Het verhaal is zo eerlijk, realistisch en makkelijk geschreven. Beeldend, gevoelig en humoristisch. Het is gebaseerd op waargebeurde ervaringen van Myrthe, nadat zij in een depressieve periode werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Het beste vind ik nog dat Myrthe ons duidelijk maakt dat psychische problemen iedereen kan overkomen, dat het door genetische problemen kan komen, ervaringen of lang sluimerend probleem.
Continue reading
Na weken vol hard werken, veel leren en daarna een heerlijke vakantie in Mexcio, ben ik nu weer helemaal terug op aarde. En wat is het hier koud zeg! Ik blijf lekker binnen, met een kleedje op de bank, thee, chocolade (ik heb nog steeds geen pepernoten gehad, terwijl ik normaal op 20 augustus al in de winkel sta…) en goede muziek. Echte herfstmuziek met emotie, donkerheid en prachtige teksten. Niet depressief, wel gevoelig. Geniet!
Damien Rice – I Don’t Want To Change You
Ben Howard – Forget Where We Were (audio only)
Eindelijk. Eindelijk kon ik eens een keer naar Vintage Per Kilo. Want nu was ik geen 29,50 kwijt aan het treinkaartje, maar slechts 15 minuten van mijn tijd (want ik kon op de fiets). Vintage Per Kilo was in Arnhem! In de Eusebiuskerk (een prachtig grote, maar helaas al jaren in de steigers, midden in Arnhem) stonden de kledingrekken met vintage pareltjes en bijzondere tweedehands vonsten al op ons te wachten.
Zaterdagochtend 10 uur scherp (aldus de kerkklokken) sta ik klaar voor de deuren met een twintigtal andere mensen. Zowel vrouwen als mannen, zowel jong als oud. In een zwarte legging, een spijkerrokje, hemdje en blouse ben ik klaar voor de jacht naar de mooiste kleding voor de laagste prijs. Bij binnenkomst krijg ik meteen een stevige blauwe plastic tas in de handen gedrukt. Daarna betaal ik een euro om mijn tas/jas in een kluisje kwijt te kunnen. Ik kijk om mij heen. Overal staan rekken, liggen schoenen en bakken met riemen en tafels met accessoires. Ik ben vandaag op zoek naar shirtjes, rokken en iets leuks voor mijn moeder (die wilde eigenlijk heeel graag mee, maar woont zo ver weg. Volgende keer dan maar!).
Afstand vanaf utrecht: 1369 km
Kosten: 20 kuna pp
We reden omhoog, steeds hoger, tot we bij een klein dorpje aan kwamen. Hier zagen we een grote kerk en een paar huisjes. Vriend begon de grote kerk te fotograferen. Ik pakte het boekje en las het nogmaals. “Ga naar nummer 32 voor de sleutel.”
Ik kijk om mij heen. Naast mij komen nog twee Nederlanders staan. Ik zie nummer 32, een huisje verderop met een veranda. Op de veranda verschijnt een vrouw. “Ich bin jetz da!” roept ze. Ze loopt naar binnen, pakt een sleutel en komt naar ons toe. Ze spreekt de twee mannen en mij aan. “Ik stap bij jullie in de auto, het kerkje is ongeveer 5 minuten rijden. Toegang is 20 kuna per persoon, graag vooraf betalen.” Ik roep mijn vriend en we rijden achter de mannen en de vrouw met de sleutel aan.
Iedereen heeft de gedachten wel gehad: wat als ik eeuwig zou leven? Dan kan ik meer zien van de wereld, me ontwikkelen, opnieuw kunnen beginnen met nieuwe kansen en mogelijkheden. Maar je denkt ook aan de minpunten: wat als iedereen eerder dood gaat als ik? Iedereen heeft de gedachten wel gehad: wat als reïncarnatie zou bestaan? Zou ik dan terugkomen als een beter persoon of geboren worden op een betere plek? Zou ik mijn vorige leven kunnen herinneren?
Maar niemand denkt aan de emoties waar Harry August tegenaan loopt: verveling. Verveling omdat je alles al hebt meegemaakt. Harry heeft geen eeuwig leven, hij gaat dood. Het verschil is dat Harry altijd weer opnieuw wordt geboren. Op dezelfde dag, in hetzelfde jaar, met dezelfde vader en moeder. Hij groeit op bij dezelfde mensen, op dezelfde plek. Maar elke keer met de herinneringen van zijn vorige levens. De gebeurtenissen die zijn geweest. De mensen waar hij van heeft gehouden, die hem in dit leven niet kennen en niet herinneren. Harry en zijn soortgenoten vervelen zich. Ze hebben alles al gezien, alles al gedaan. Dus blijft de vraag: wat zou ik doen in dit leven?
