Op zoek naar goede boeken via goodreads, kwam ik ‘Een uur en achttien minuten’ van Peter Zantingh tegen. Grappig genoeg wist ik meteen dat ik Peter volgde op Twitter. We hebben beiden een passie voor muziek. Zijn boek stopte ik dan ook meteen in het virtuele winkelmandje. Die passie voor muziek bleek meteen bij het openen van het boek, waar een prachtige songtekst het verhaal opent en eindigt met een soundtrack lijst. Hoewel muziek niet centraal staat in het boek, had het wel een belangrijke lading in het boek. Muziek biedt troost.
Het verhaal
Op een zondagochtend komt student Johan met de trein aan in zijn geboortedorp in West-Friesland. Een treinreis van een uur en achttien minuten. Hij keert terug naar zijn oude woonplaats, omdat een van zijn beste vrienden zelfmoord heeft gepleegd. In de week naar de begrafenis proberen de jongens een antwoord te vinden op de vragen: ‘waarom’ en ‘wat nu?’
Mijn mening
Wat een bijzonder boek. Verhaaltechnisch gebeurt er weinig, want zoals vrijwel iedereen die iemand verliest draait de week om de overledene. Het is de stilte, de machteloosheid, verdriet en woede die centraal staan in het leven van diegenen die achter blijven. En het zijn die elementen die centraal staan dit boek. Hoe het leven van de jonge vrienden begon (op het voetbalveld) en hoe het eindigde die zondag dat hun vriend zelfmoord pleegde.
De schrijfstijl van Peter spreekt mij erg aan. Hij gebruikt veel korte en duidelijke zinnen, waardoor er flink wat vaart in het verhaal zit. Opvallend genoeg heeft hij weinig woorden nodig of beschrijvingen om uit te leggen hoe klote het voelt als je beste vriend zelfmoord pleegt. Hoe de hoofdpersonen verschillend omgaan met rouw, hoe de stilte ze opslokt, hoe de gedachten aan betere tijden de overhand nemen. En nog belangrijker: hoe ze verstrengeld raken in gedachten van ‘hadden we dit kunnen voorkomen?’ ‘Waren er signalen?’ Ja, als je terugkijkt is het makkelijk praten.
Peter Zantingh weet haarfijn deze gevoelens te verduidelijken, zonder ze expliciet te noemen. Een uur en achttien minuten is een boek die heel dichtbij komt, ook als je nog nooit iemand op die manier hebt verloren. Peter weet het verhaal zo persoonlijk te vertellen, dat de tranen prikken achter de ogen.
Cijfer
8/10
