Vandaag is de herfst begonnen. Hoewel ik net terug ben van een heerlijke zomervakantie zit ik er al meteen weer middenin. Sjaals zijn weer uit de kast gehaald, foto’s maken van de bladeren die verkleuren en met veel moeite de pepernoten ontwijken. Tijd voor warme chocolademelk en vooral hete thee.
Continue reading
Een column over de Olympische Spelen, geschreven als Olympische sporter die meteen werd uitgeschakeld.
Hij viel. Ja, hij viel en we schrokken. Maar niemand was verbaasd. Iedereen was trots op die sterke man die weer opstond om zijn oefening af te maken. We wisten al dat hij een lichte blessure had, we wisten dat er veel druk was. Dus was het goed, het was niet erg. Hij is ook maar een mens.
Deze reactie in scherpe tegenstelling tot hoe er gereageerd werd op die ene vrouw in het water. De Olympisch kampioene die net niet won. Die op een paar honderdste te laat aantikte. Dat vonden we teleurstellend. Dat de concurrentie sterker was geworden en het verschil minuscuul, vergeten we even.
Continue reading
Dit verhaal stuurde ik in voor de Lowlands schrijfwedstrijd.
Mirthe staat bovenop de hoge toren, beneden wachten de mensen op haar stem. Het is stil, Mirthe hoort alleen een klein meisje snikken. Ze slikt een keer en neemt een slok uit de zilveren beker. “Landgenoten Het is een moeilijke tijd…” Haar haren kriebelen van de talkpoeder, haar korset zit te strak.
Ze ademt zwaar: “Het leger van koning Egbert nadert snel, de ridders zijn al bij de stad Mogendaal. De stad is volledig verwoest, alle huizen zijn vernield, mensen zijn omgekomen. Wij moeten ons beschermen! Alle vrouwen en kinderen: zoek een veilig onderkomen. Mannen boven de elf jaar zonder beperkingen worden geacht mee te vechten in deze strijd. Het wordt een heftige strijd, maar we hebben een sterke verdedigingsmuur, een krachtig leger en de meest loyale inwoners. Wij zullen vechten, strijden en zegevieren!” Mirthe schreeuwt over de daken. Het volk juicht! Het kleine meisje huilt nog steeds, haar moeder omhelst haar. Het geluid van rammelende harnassen vult de binnenplaats.
Achterin een goedkoop reisgidsje las ik over een spookdorpje in Istrië, Kroatië. Ooit een prachtig plaatsje met mooie huizen, een stadsmuur en een kerk, maar in de 17e eeuw verlaten en in verval geraakt. Waarom…
We reden vanaf Pula richting het noorden om nog wat plaatsjes te bezoeken, waaronder Dvigrad. De navigatie wees ons de weg en dat was maar goed ook, want Dvigrad ligt verscholen achter een rij bomen. Alleen een paar auto’s en een toeristisch cafeetje tonen dat hier iets te zien is.
Continue reading
Als liefhebber van gezond en lekker eten, kun je het niet maken om naar een typisch fastfoodrestaurant te gaan. Gezond? Nope. Lekker? Niet echt. En toch pak ik weleens een McKroket van McDonalds en de Chili Cheese nuggets van Burger King als hongerstiller. Toch kwam ik in 2015 in Londen (op vliegveld Stansted) langs een fastfoodrestaurant dat wel kwaliteit leverde! Leon Restaurant.
Continue reading
Ik koop veel kleren. Ik bedoel: ik koop heel veel kleren. De meeste kleren koop ik tweedehands en vintage, veel geld geef ik er niet aan uit. Maar ik houd niet van veel spullen. En dus verkoop, ruil en doneer ik mijn kleding. Zo verkoop ik veel online op Marktplaats en Facebook. Regelmatig ga ik met zakken naar de bak van Leger des Heils en elke maand staan er mensen aan de deur voor een tas gratis spulletjes. Maar op een vlooienmarkt staan en verkopen? Dat had ik nog niet geprobeerd. Ik probeerde het op de Wijvenkraam.