Sinds januari is het bijna elke dag feest in mijn brievenbus. Niet alleen met kaartjes, maar ook met lange brieven. In mooi versierde enveloppen, gevuld met theezakjes, stickers en paperclips. Snailmail.
In De consequenties is de hoofdrol voor Minnie Panis, een succesvolle jonge kunstenares. Haar kunstwerken gaan over haar eigen leven. Haar leven als canvasdoek. Een bijzonder leven, ze voelt zich ‘onaf’.
Haast toevallig maakt ze geniale kunststukken, waar ze prima van kan leven. Een bijzonder experiment wordt in de war geschopt door Minnies eigen verleden, haar heden en haar verlangens. Ze wil zijn, gezien worden en zet daarvoor haar eigen leven op het spel.
De Consequenties: gedetailleerd beschreven en omschreven
Weijers heeft ontzettend veel achtergrondkennis vergaard. Hoe de gebeurtenissen en gedachten worden verklaard en uitgelegd aan de hand van de kunstwerken van anderen.
Wereldschokkende gebeurtenissen zoals de instorten van de brug van Tacoma Narrows Bridge staan symbool voor gevoelens, gedachten en verlangens, maar nog meer voor het gebrek aan controle. Het boek wordt daarmee ontzettend gedetailleerd, maar krijgt ook een diepere laag. In het begin lijken die lange uiteenzettingen weinig toevoegen aan het verhaal rondom Minnie, maar de symboliek komt later toch terug.
Snelle wisselingen tussen heden en verleden
Gevorderde lezers zullen genieten van de snelle wisselingen tussen heden, verleden en de vele achtergrondverhalen. Toch voelt het verhaal rondom kunstenaar Bas Jan Ader halverwege het boek als een ongewenste onderbreking. Het verhaal over Bas Jan legt veel beweegredenen bloot van Minnie’s keuzes, maar je raakt de weg even kwijt als lezer. Deze brug bouwt de spanning op.
Weijers zet de hoofdpersoon en haar contacten neer als een tikje emotieloos, maar toch lukt het om ze sympathiek te vinden. De gebeurtenissen worden grafisch, open en eerlijk uiteengezet. Niña Weijers is overduidelijk een talentvolle schrijfster. De hoofdpersonen komen tot leven, echte mensen met fouten, soms een tikkeltje verveeld en vol verbazing. Maar net als Minnie zelf, voelt het verhaal onaf.
★★★☆☆
Ik werk in de zorg. Nee dat betekent niet dat ik dagelijks bij zieke mensen aan het bed zit, maar mijn collega’s wel! In een blad dat op kantoor lag (over Diabetes) las ik over superfoods. Hoe super zijn die superfoods nu eigenlijk? Valt dat even vies tegen!
Het was september 2010. Ik woonde in een klein huisje in Zwolle. Op Twitter las ik over Postcrossing en ik raakte geïntereresseerd. Ik verzamelde al mooie kaarten en hield van post ontvangen. Toch hield ik het niet lang vol. Twee kaarten gingen de deur uit en ik ontving 1 kaart uit China voordat ik ermee stopte. Tot het januari 2016 werd en ik weer getrokken werd naar deze rage van ansichtkaarten versturen over de wereld. Er lagen vandaag 3 poststukken op de mat, uit Canada, Australië en Taiwan. Hoe klein is onze wereld eigenlijk?
Postcrossing: ansichtkaarten van de hele wereld
Postcrossing is simpel gezegd het uitwisselen van kaarten. Ansichtkaarten, van die enkele kaarten met een leuke voorkant en een schrijfbare achterkant. Het project is gestart in 2005 door Paulo Magalhäes. Er zijn meerdere sites, maar de meest bekende is postcrossing.com. Op een handjevol landen na, zijn er uit elk land op aarde mensen actief met Postcrossing. Op Postcrossing.com zijn nu 690.000 mensen lid uit 210 landen!
Continue reading
Het was januari. Op de piano bij mijn ouders stond een doos boeken klaar voor een vriend. “Voor zijn bieb,” gaf mijn moeder aan. Een bieb? De vriend vertelde die avond dat zijn bieb goed bezocht werd. Het verbaasde hem als er een keer geen boeken geleend/geruild werd. Vooral op woensdagen, als de kinderboeken als warme broodjes over de toonbank gingen. Ik dacht na: stond er op mijn kantoor ook niet zo’n bieb? En wat zei mijn broer vorig jaar over die grote kast vol boeken bij hen in de straat? En wat zag ik laatst op Utrecht centraal voor boekenruil-winkel?
Wat is een minibieb?
Een minibieb is een klein kastje of een paar dozen op een openbare plekken waar boeken in zitten. Deze boeken zijn gratis te lenen of te ruilen. Sommige minibieben hebben openingstijden, zoals die op mijn werk, die alleen tijdens kantoortijden te bereiken is. En bij ons buurthuis staat ook een plank vol boeken die alleen in het weekend te halen zijn.
Chichén Itzá is één van de zeven nieuwe wereldwonderen. Alleen daarom al moesten we er heen. Maar ook omdat het een van de belangrijkste steden was van de maya’s. De bijzondere piramide van Kukulcán moet je van dichtbij zien.
Een lange busrit volgde vanaf een winkelcentrum in Playa del Carmen, via een commerciele markt met een heerlijke cenote (water bevattende grot) en een grote lunch met heerlijk traditionele gerechten, kwamen we uren later dan toch aan bij Chichén Itzá (noem het vooral geen Chicken Pizza, want je wordt meteen weer op de bus teruggezet).
In de brandende hitte luisterenden we aandachtig naar de gids over de piramide van Kukulcán. De piramide is niet meer te beklimmen door een dodelijk ongeval een tijdje terug, maar dat maakt de piramide niet minder mooi.
